Bon dia

Ja,daar zijn we weer: We hebben het temperamentvolle Spaanse Salamanca verlaten en zijn in één dag ( 437 km, 7 reisuren) in het ongezellige Portugese Évora aangekomen. De reis er naar toe, was prachtig: wisselend qua weg, uitzicht en landschap. Boeren aan het werk om de druiven te oogsten en de tomaten lagen langs de kant (van de vrachtwagen gevallen). Fraaie plek gevonden, wel met een grote boom, zelfs geen plek meer voor de luifel: oei foutje! Zien wel hoe we weer wegkomen, een mover was nu wel heel handig geweest. Internet ook een probleem ( wanneer het gratis is, werkt het meestal niet!). Dan maar naar de Mac, via de GPS snel gevonden: 2 km. vanaf de camping, we zijn er in totaal 3 keer geweest. Eerste keer binnen met stroomaansluiting ( ze keken wel raar naar ons na 2 uur), de volgende keer buiten op de parkeerplaats in de auto (konden we skypen met de kids). De laatste keer zijn we maar op het buitenterras gaan zitten, ook met een andere outfit aan! Enfin: alles lukte, kamer boeken in Lissabon en de camping bij Ourique besproken. Boodschappen bij de Lidle (Chris haar winkel) wijntjes gekocht van 0.79 tot de duurste van 1.75 euro.
Toen werd het een muziek week-end: ja dat kunnen ze in Portugal. Het begon op zaterdagmiddag in het oude stadscentrum van Évora,we genoten van een muziekgroepje in een steegje, een entertainer van een zanger en ook streetdancers erbij, veel applaus van het publiek (ging zelfs iemand spontaan mee zingen met Bohemian Rapsody van Queen). Op zondag in Lissabon ging het maar door: een accordeonniste in de metro (bedelaarster) en gezang uit een grote muziektent op een buurtfeest in de wijk Baixa (eettentjes met pilsjes en wijntjes een euro, dansende kleine Portugese simpele mensen, geweldig) , een donkergetint groepje muzikanten tijdens ons aperitiefje: Port, wel duur 4 euro een copa wel lekker, en ‘s avonds als laatste een muzikale afsluiting van een straatmuzikant tijdens ons dinertje (geen goede keuze, maar tja het kan niet altijd top zijn).
Lissabon is iets heel bijzonders; Lief, sfeervol, veel uitzichten: door de hoogte verschillen en het enorme water (de rivier de Tejo), de oude trammetjes en de smalle straatjes. Een rit in Tram 28 werd een belevenis! De Metro is niet duur, en na goede uitleg van een medewerker openbaar vervoer snapten we het helemaal. ( sprak eigenlijk nog beter Engels als ik). Het slapen in het vier sterren hotel: Barcelona, was niet verkeerd: Ligbad ( uitgebreid benut) en uitzicht op de treinen, snelwegen, voetganger-passages en dalende vliegtuigen, dit alles voor 50 euro per nacht. Joepiii. ’s Avonds dankzij de GPS (de trots van Chris) de Metro en het hotel weer terug gevonden. De tweede dag is altijd het fijnste: de stad is bekender, doelen bepalen is veel gemakkelijker. Met de metro naar een supergroot Winkelcentrum Vasco da Gama en uitzicht op de gelijknamige brug (die enorme brug met de autopista over de Tejo). Een schitterende wandeling door stadsdeel: Bairro Alto met een lunch in een nauw straatje; Chris bestelde broodpap met garnalen, de garnalen prima, maar het recept wilde ze niet vragen: gadver ik vond er ook niks aan, mijn gegrilde tonijn was top!. Met de trein weer terug, schitteren uitzichten op Lissabon en de ondergaande zon. Leuk gesprek gevoerd met een Portugese dame: familie, werk,de crisis (geen goede toekomst voor de jeugd)wel in het Engels want Portugees verstaan we nog steeds niet.
Het weer blijft super: zon,’s morgens ongeveer 20 graden en daarna steeds warmer, +_ 29 graden, tot wel zes uur ’s avonds.( zaterdag en zondag veel wind), maar steeds een strakke blauwe lucht, ’s nachts ontzettend veel sterren.
Ons volgende adres (de stille wens van Chris: camping in de binnenlanden van Alentejo, stilte, puur natuur en genieten). Nou we hebben hem gevonden: Corgo do Pardiero, Amoreiras Gare. Alleen het ging niet gemakkelijk, over de laatste 2 kilometer hebben we 2,5 uur gedaan. De routebeschrijving van de Nederlandse camping-eigenaresse klopte heel goed. Alleen de onverharde weg, na 1.5 km. wel heel slecht: grote kuilen, grove stenen, diepe greppels aan beide zijden, steil omhoog en toen ging het mis: we hingen half tegen de helling, dwars op de weg en de wielen muurvast. OK, uiteindelijk hebben drie Portugese weg-werkers geholpen: één achter mijn stuur en verder iedereen, 6 in totaal, inclusief vrouw camping en tuinman duwen, aangemoedigd door dochtertje van 3. Het lukte en iedereen was blij. En het is inderdaad wat we ervan verwachtten. Een geweldige plek en we zijn de enige gasten, hier houden we het wel even uit. Jullie allemaal veel liefs toegewenst en bedankt voor al het meeleven.
Groetjes en kusjes van Chris en Piet.